Ιστορία 1η: Αχ, θάλασσά μου… στρογγυλή

Πηγή φωτό: displate.com

Αχ, θάλασσά μου… στρογγυλή

Για μένα η θάλασσα έχει σχήμα στρογγυλό, σαν το φινιστρίνι του πλοίου. Από κει με θυμάμαι να την αγναντεύω ώρες ολόκληρες. Η θάλασσα έχει ύψος 1,80, μαύρα, πυκνά μαλλιά και μια μεγάλη αγκαλιά. Η θάλασσα είναι ο πατέρας μου που ήταν ναυτικός. Ταξιδεύοντας μαζί του και μαζί της, στην αγκαλιά της, πέρασα τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής μου.

Όλες οι παιδικές αναμνήσεις μου είναι γεμάτες αλμύρα και θαλασσινό αεράκι, μπουρίνια και μπότζι. Στα αμπάρια του μυαλού μου έχω κλείσει αναμνήσεις και μακρινά ταξίδια σε θάλασσες άγνωστες και μακρινές άλλοτε γαλήνιες κι άλλοτε φουρτουνιασμένες.

Τη λατρεύω τη θάλασσα μα κάθε φορά που την κοιτώ νιώθω μια χαρμολύπη για εκείνα που απλόχερα μου χάρισε αλλά και για εκείνον που χρόνια ολόκληρα τον κράτησε συντροφιά της, ασφαλή ευτυχώς.

Μ.Μ.

Ραφήνα, 16/1/2020