Από την ομιλία του Αγιασμού...

... Στον ανταγωνισμό με τους άλλους όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσει μαθητής την ταυτότητά του σαν προσωπικότητα και να καταπνίξει τα προσωπικά του θέλω, τις ατομικές του ανάγκες και τα στοιχεία που τον ή την χαρακτηρίζουν στο κυνήγι της νίκης και της υπεροχής. Έτσι, η πρόοδος μπορεί να είναι τεχνητή και επιφανειακή και, επειδή σπάνια με τους άλλους ανθρώπους έχουμε το ίδιο σημείο εκκίνησης, τις ίδιες ανάγκες και προτεραιότητες, ο ανταγωνισμός όχι μόνο μπορεί να είναι άτοπος, αλλά και να προκαλέσει άγχος και γενικότερη ψυχολογική φθορά.

Από την άλλη πλευρά, αν ανταγωνίζεσαι τον εαυτό σου προοδεύεις, βάζεις βραχυπρόθεσμους ή μακροπρόθεσμους στόχους βελτίωσης και αισθάνεσαι πάντα την ικανοποίηση ότι έχεις κάνει ακόμα βήμα προς τα μπρος. Αλλά μη έχοντας σημείο αναφοράς του τι έχουν καταφέρει οι άλλοι υπάρχει ο κίνδυνος να εγκλωβιστείς στον εαυτό σου και τον μικρόκοσμό σου και να μην καταφέρεις ποτέ να εξελίξεις το πλήρες δυναμικό σου. Εάν κάποιος δεν γνωρίζει τι έχουν καταφέρει οι άλλοι δεν θα μπορέσει ποτέ να έχει μέτρο σύγκρισης του σημείου στο οποίο βρίσκεται σήμερα και του σημείου που  μπορεί να φτάσει αύριο με τις δυνατότητες και την προσπάθειά του...