Συναγερμός ανάγνωσης ...!

Σήμερα στο σχολείο μας έγινε κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες ημέρες. Κάτι, όμως, που συμβαίνει κάθε χρόνο στις 2 του Απρίλη. Πρέπει να ήταν την τέταρτη ώρα όταν ξαφνικά μια σειρήνα έδωσε το σύνθημα. Και τότε συνέβη κάτι μαγικό. Όλοι σταμάτησαν ό,τι έκαναν μέχρι εκείνη τη στιγμή, έβγαλαν ένα βιβλίο που είχαν κρυμμένο κι άρχισαν να διαβάζουν. Κι αυτό το έκαναν όλοι ... από τους μαθητές της πρώτης τάξης, τους δασκάλους, την κυρία του κυλικείου, τους γονείς που έτυχε να βρίσκονται μέσα στο σχολείο, τις κυρίες που φροντίζουν για την καθαριότητα, μέχρι τους μαθητές της έκτης. Όλο το σχολείο γέμισε με το ήσυχο βουητό των ανθρώπων που διάβαζαν, χαμένοι στους δικούς τους μικρούς κόσμους.

Κι ήταν οι λέξεις των βιβλίων που μας μάγεψαν και σωπάσαμε για λίγο, οι λέξεις των βιβλίων που μας έδωσαν φτερά και πετάξαμε έξω από τη σχολική τάξη. Ήταν και το μήνυμα της Rian Visser για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου που μας έκανε να νιώσουμε πως ...

Η Γλώσσα των Εικόνων

Μπορείτε να ζωγραφίσετε εικόνες

για τις λέξεις,

για όσα λέω;

Τότε, ζωγραφίστε

ένα μέρος της εικόνας,

το κρύο,

τον άνεμο,

έναν κόμπο στον λαιμό σου

ή κάποια σκληρή τύχη,

ζωγραφίστε έναν βήχα,

έναν αναστεναγμό,

το άρωμα του φρέσκου ψωμιού,

τον χρόνο,

μια στιγμή,

την αρχή ή το τέλος

ενός σχεδίου,

ζωγραφίστε το μέρος όπου παντού

το μέρος όπου ποτέ,

το μέρος όπου σύντομα

κάτι πρόκειται να συμβεί,

ζωγραφίστε τον πόνο μιας απώθησης,

τη γεύση της θάλασσας.

Υπάρχουν τόσα πολλά

που θέλω να δω,

σαν αγάπη,

μια μέρα,

και ίσως για μένα.

Κάντε εικόνες

για το ποίημά μου,

και μη διστάσετε:

αυτά τα λόγια

ανήκουν σε εσάς

παρόλο που προήλθαν από μένα.